Σε μόνιμο πρωταγωνιστή του ετήσιου διεθνούς τουρνουά της Κωνσταντινούπολης (αγώνα της σειράς Golden Circuit της Worldwide Backgammon Federation – WBF) εξελίσσεται ο Γιώργος Κλείτσας. Μετά τη θριαμβευτική του νίκη πέρυσι, έκανε και φέτος αισθητή την παρουσία του, κερδίζοντας στο Last Chance, αλλά και σε ένα jackpotμε έπαθλο ένα χειροποίητο board! Ακολουθούν αποσπάσματα από την αφήγηση του ίδιου του Γιώργου από την περιπέτειά του στην εμβληματική Πόλη:

«(...) Η επανάληψη μιας νίκης σαν την περυσινή ήταν απίθανη όπως μπορεί κανείς να υποθέσει (υπενθυμίζω ότι, παρότι είχα κερδίσει σαν σε περίπατο στον τελικό, χρειάστηκε νωρίτερα να κερδίσω 4 από τα υπόλοιπα 7 ματς στο dmp), αν και όχι ανέφικτη βέβαια. Εν πάση περιπτώσει, είμαι ευχαριστημένος από την όλη εμφάνισή μου φέτος, αφού έκανα 12/17 νίκες (ποσοστό 70.6%) και, λογικά, θα πρέπει να βελτίωσα τη θέση μου στο Elo Rating της WBF-Turkey, όπου ήμουν τέταρτος πριν από την έναρξη των αγώνων. Συγκεκριμένα, την πρώτη μέρα ξεκίνησα με ήττα σε τουρνουά 1-pointer από τον Nesterov, αλλά σύντομα κέρδισα ένα jackpot 8 παικτών με έπαθλο ένα ωραιότατο τάβλι (...) (5 pointers και ο τελικός στα 7 με την πασίγνωστη Maya Peycheva). Επίσης την πρώτη μέρα έκανα άλλες δύο ήττες σε πεντάρια ματς (warm-up). Στο main, ξεκίνησα με νίκη 13-1 επί ενός αδύνατου αντιπάλου αλλά έχασα στο δεύτερο γύρο από έναν παίκτη που τελούσε εν ευθυμία ονόματι Bülent (το μικρό του), ο οποίος έλεγε βίδο στην τύχη (τις μισές φορές είπε βίδο χειρότερος!). Το τελικό σκορ ήταν 4-13. Το Σάββατο στο consolation κέρδισα 9-4 έναν καλό Τούρκο, τον Mustafa Babal, αλλά έχασα στον δεύτερο γύρο 9-5 από τον γνωστό μας Iancho Hristov. Αυτή ήταν σε ατομικό επίπεδο και η τελευταία μου ήττα στο τουρνουά (δεν υπολογίζω το τουρνουά με την κακόηχη για μας τους Έλληνες ονομασία Havuz, ένα είδος money game, όπου προχώρησα αρκετά αλλά σε κάποιο σημείο έγινα fukara, όπως είπα γελώντας στο φίλο μου βοηθό του Arda (σ.σ. ArdaFindikoglu, Πρόεδρος της WBFTürkiye), Yoksan (το άλλο μου αστείο ήταν ότι αν δεν κέρδιζα έστω το last chance θα γινόμουν rezil ως defending champion - και οι δύο λέξεις έχουν την ίδια έννοια στα ελληνικά και στα τούρκικα). (…)Την τελευταία μέρα (Κυριακή) στο last chance ξεκίνησα με bye ουσιαστικά, αφού ο αντίπαλός μου δεν εμφανίστηκε. Στη συνέχεια έκανα 5 νίκες στα πέντε, χωρίς να απειληθώ σοβαρά (5-2, 5-0, 5-2, 5-2, 5-2). Ο τελικός στα 7, εναντίον ενός πολύ  καλού Τούρκου (σ.σ. Cüneyt Argun Genç), άρχισε ανησυχητικά με δύο δικά μου πάσο σε ισάριθμους βίδους του αντιπάλου μου, στη συνέχεια όμως επικράτησα ολοκληρωτικά (0-1, 0-2, 4-2, 5-2, 6-2, 7-2)».