Παρά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε και το εξαιρετικό επίπεδο παιχνιδιού που έπιασε (μέσο PR 2,70 σε 13 αγώνες), ο Fernando Braconi, εκπροσωπώντας την Ελληνική Ομοσπονδία (από τη στιγμή που είχε εξασφαλίσει τη θέση του στη διοργάνωση, μέσω του Πανελληνίου Πρωταθλήματος), περιορίστηκε στη δεύτερη θέση του διαδικτυακού European Cup. Ο εκπρόσωπός μας τελείωσε τους αγώνες του ακριβώς όπως τους είχε ξεκινήσει: Με ήττα δηλαδή, από τον Γερμανό Frank Simon, ο οποίος κέρδισε το τουρνουά, έχοντας συνολικό απολογισμό 10 νίκες και 2 ήττες, έναντι 9 νικών και 3 ηττών (όλες από τον Simon!) για τον Braconi.

                Ενδιαμέσως, ο Braconi είχε κερδίσει κατά σειρά τούς Nino Martinčević (Κροατία), Marcus Wrinch (Ην. Βασίλειο), Fabio Cultrera (Ιταλία), Gordan Markotić (Κροατία), Eric McAlpine (Ην. Βασίλειο), PeterToftsø (Δανία) και Τάσο Αναγνώστου. Στη συνέχεια, ήρθε η δεύτερη ήττα από τον Simon, η δεύτερη νίκη επί του Κροάτη Markotić, που σήμαινε την παρουσία του στον τελικό, και η μοναδική του νίκη επί του Γερμανού, στις 4 Ιουνίου, η οποία τους έφερε στην ίδια θέση: Ο νικητής του αγώνα της 5ης Ιουνίου θα έπαιρνε το Κύπελλο. Ατυχώς, ήταν ο Γερμανός…

                Ακολουθεί η πρώτη δεκάδα του European Cup (επί συνόλου 30 συμμετασχόντων), όπου είναι παρόν το σύνολο των εκπροσώπων μας στον θεσμό:

Εξαιρετικά σημαντική διάκριση για το ελληνικό backgammon αποτέλεσε η ανακοίνωση της ανοικτής ψηφοφορίας που διενήργησε, όπως κάθε διετία, η τακτική έκδοση της περιοχής Φλιντ στο Σικάγο και αναρτήθηκε στον ιστότοπο Chicagopoint, ο οποίος αποτελεί εδώ και χρόνια σημείο αναφοράς για το άθλημα παγκοσμίως. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, πέντε μέλη της Ελληνικής Ομοσπονδίας Backgammon φιγουράρουν ανάμεσα στους ισχυρότερους 64 παίκτες στον κόσμο, τρεις εκ των οποίων εκπροσωπούν επισήμως την Ελλάδα στη σχετική λίστα. Ας σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που ο προσδιορισμός «Greece» αναγράφεται δίπλα σε όνομα διαγωνιζομένου στα παγκόσμια χρονικά της ψηφοφορίας, η οποία διεξάγεται ανελλιπώς από το 1993.

Με καταπληκτικό φίνις στο τριήμερο τουρνουά του Μονάχου, ο Χάρης Χρηστίδης έκλεισε ιδανικά την παρουσία του σε τουρνουά της σειράς EBGT VII (European Backgammon Tour, υπό την αιγίδα της World Backgammon Association - WBA). Ο δις Πρωταθλητής Ελλάδος κέρδισε για δεύτερη φορά στη φετινή σειρά (η πρώτη ήταν στη Ζυρίχη) και κατέλαβε την τρίτη θέση στο Point Race, προκρινόμενος πανηγυρικά στην τελική φάση. Καλή ήταν και η εμφάνιση του Fernando Braconi, που κατετάγη 5ος, όπως και του Κώστα Ευθυμιάδη, που κατετάγη 8ος, έχοντας αμφότεροι από τέσσερις νίκες σε επτά αγώνες. Ατυχώς, έπαθλα είχαν προβλεφθεί μόνον για τους πρώτους τέσσερις. Ακολουθεί η περιγραφή του μεγάλου νικητή, από τα όσα διαδραματίστηκαν στο Μόναχο:

Σε μόνιμο πρωταγωνιστή του ετήσιου διεθνούς τουρνουά της Κωνσταντινούπολης (αγώνα της σειράς Golden Circuit της Worldwide Backgammon Federation – WBF) εξελίσσεται ο Γιώργος Κλείτσας. Μετά τη θριαμβευτική του νίκη πέρυσι, έκανε και φέτος αισθητή την παρουσία του, κερδίζοντας στο Last Chance, αλλά και σε ένα jackpotμε έπαθλο ένα χειροποίητο board! Ακολουθούν αποσπάσματα από την αφήγηση του ίδιου του Γιώργου από την περιπέτειά του στην εμβληματική Πόλη:

«(...) Η επανάληψη μιας νίκης σαν την περυσινή ήταν απίθανη όπως μπορεί κανείς να υποθέσει (υπενθυμίζω ότι, παρότι είχα κερδίσει σαν σε περίπατο στον τελικό, χρειάστηκε νωρίτερα να κερδίσω 4 από τα υπόλοιπα 7 ματς στο dmp), αν και όχι ανέφικτη βέβαια. Εν πάση περιπτώσει, είμαι ευχαριστημένος από την όλη εμφάνισή μου φέτος, αφού έκανα 12/17 νίκες (ποσοστό 70.6%) και, λογικά, θα πρέπει να βελτίωσα τη θέση μου στο Elo Rating της WBF-Turkey, όπου ήμουν τέταρτος πριν από την έναρξη των αγώνων. Συγκεκριμένα, την πρώτη μέρα ξεκίνησα με ήττα σε τουρνουά 1-pointer από τον Nesterov, αλλά σύντομα κέρδισα ένα jackpot 8 παικτών με έπαθλο ένα ωραιότατο τάβλι (...) (5 pointers και ο τελικός στα 7 με την πασίγνωστη Maya Peycheva). Επίσης την πρώτη μέρα έκανα άλλες δύο ήττες σε πεντάρια ματς (warm-up). Στο main, ξεκίνησα με νίκη 13-1 επί ενός αδύνατου αντιπάλου αλλά έχασα στο δεύτερο γύρο από έναν παίκτη που τελούσε εν ευθυμία ονόματι Bülent (το μικρό του), ο οποίος έλεγε βίδο στην τύχη (τις μισές φορές είπε βίδο χειρότερος!). Το τελικό σκορ ήταν 4-13. Το Σάββατο στο consolation κέρδισα 9-4 έναν καλό Τούρκο, τον Mustafa Babal, αλλά έχασα στον δεύτερο γύρο 9-5 από τον γνωστό μας Iancho Hristov. Αυτή ήταν σε ατομικό επίπεδο και η τελευταία μου ήττα στο τουρνουά (δεν υπολογίζω το τουρνουά με την κακόηχη για μας τους Έλληνες ονομασία Havuz, ένα είδος money game, όπου προχώρησα αρκετά αλλά σε κάποιο σημείο έγινα fukara, όπως είπα γελώντας στο φίλο μου βοηθό του Arda (σ.σ. ArdaFindikoglu, Πρόεδρος της WBFTürkiye), Yoksan (το άλλο μου αστείο ήταν ότι αν δεν κέρδιζα έστω το last chance θα γινόμουν rezil ως defending champion - και οι δύο λέξεις έχουν την ίδια έννοια στα ελληνικά και στα τούρκικα). (…)Την τελευταία μέρα (Κυριακή) στο last chance ξεκίνησα με bye ουσιαστικά, αφού ο αντίπαλός μου δεν εμφανίστηκε. Στη συνέχεια έκανα 5 νίκες στα πέντε, χωρίς να απειληθώ σοβαρά (5-2, 5-0, 5-2, 5-2, 5-2). Ο τελικός στα 7, εναντίον ενός πολύ  καλού Τούρκου (σ.σ. Cüneyt Argun Genç), άρχισε ανησυχητικά με δύο δικά μου πάσο σε ισάριθμους βίδους του αντιπάλου μου, στη συνέχεια όμως επικράτησα ολοκληρωτικά (0-1, 0-2, 4-2, 5-2, 6-2, 7-2)».